چاپ مقاله استاد دانشگاه تهران در خصوص بیماری کوید ۱۹

خلاصه این مقاله به فارسی به قرار زیر است:

طی دهه­ های گذشته، فعالیت­های انسانی مخرب در محیط شهری به صورت قابل ملاحظه­ای افزایش یافته است. این فعالیت­ها سبب افزایش پیامدهای منفی زیست محیطی فراوانی از جمله تشکیل و افزایش شدت جزیره حرارتی، افزایش آلودگی هوا و آب، تخریب شرایط اکولوژیکی سطح، افزایش ناراحتی حرارتی و ... شده است. با توجه به اهمیت شرایط زیست محیطی بر کیفیت زندگی انسانی، کمی­سازی تاثیر فعالیت­های انسانی بر زمینه­های مختلف زیست محیطی مناطق شهری از اهمیت بالایی برخوردار است. در مطالعات مختلفی بر ضرورت کاهش فعالیت­های انسانی مخرب در محیط طبیعی و غیر طبیعی برای جلوگیری از تخریب و بهبود شرایط زیست محیطی تاکید شده است. با این حال، طی این سال­ها به دلیل منافع اقتصادی انسان­ها توجهی خاصی به این موضوع نمی­شد. تا اینکه در 1 سال گذشته، اتخاذ راهکارهای در قالب سطوح مختلف قرنطینه بیماری ناشی از COVID-19، عاملی اجباری برای کاهش فشار فعالیت­های انسانی بر محیط زیست شده است.

COVID-19 بیماری‌ای عفونی است که بر اثر کروناویروس سندرم حاد تنفسی (SARS-CoV-2) ایجاد می‌شود. این بیماری اولین بار از شهر ووهان چین در تاریخ 31 دسامبر 2019 گزارش شد و با توجه به ویژگی مسری بودن با سرعت بالایی در سراسر جهان گسترش یافت. به صورتی که بسیاری از کشورهای جهان را درگیر کرد. COVID-19 در 12 مارس 2020 به عنوان بیماری همه گیر شناخته شد. تا تاریخ 26 فوریه 2021 بیش از 113 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا شدند که از بین آن ها بیش از 2 و نیم میلیون نفر فوت کرده­اند. با توجه به تاثیر بسیار زیاد COVID-19 بر سلامت مردم و با افزایش تعداد موارد مبتلا به این بیماری، بیشتر کشورها به منظور جلوگیری از شیوع ویروس قوانین و اقدامات خاص و بازدارنده­ای را در ابعاد اجتماعی زندگی مردم در نظر گرفتند. این اقدامات خاص و بازدارنده شامل اعمال قوانین فاصله اجتماعی، ممنوع کردن وقایع عمومی، تعطیلی مدارس، دانشگاه­ها و مشاغل غیر ضروری،  بسته شدن مرزهای خارجی و کاهش چشمگیر قطار، اتوبوس و مسافرت هوایی بوده است. در تعداد زیادی از شهرها در سطح جهان نیز قوانین قرنطینه اعمال شد. شیوع COVID-19 و وضعیت تعطیلی (lockdown) در سراسر جهان تأثیر منفی قابل توجهی بر اقتصاد جهان داشته با این حال، محیط زیست در مقیاس­های محلی، منطقه­ای و جهانی از فشارهای فعالیت­های آنتروپوژنیک خارج شده است. با توجه به اهمیت بالایی شرایط زیست محیطی بر کیفیت زندگی انسان، مدل­سازی تاثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط زیست محیطی از اهمیت بالایی برخوردار است.

طی 1 سال اخیر در مطالعات علمی زیادی در سطح بین المللی بر اثرات و عواقب منفی شیوع COVID-19 و قرنطینه ناشی از آن تاکید شده است. با این حال ما سعی کردیم با یک نگاه نو و مثبت یک کار تحقیقاتی بین دانشگاهی و بین رشته­ای در راستای اثرات مثبت مستقیم و غیر مستقیم قرنطینه ناشی از COVID-19 بر شرایط زیست محیطی انجام دهیم. مهمترین عامل موثر بر موفقیت در مطالعات پژوهشی در زمینه­های زیست محیطی همکاری تیمی در قالب یک نگاه جامع و یکپارچه در علوم مختلف می­باشد. از این رو در این کار تحقیقاتی سعی شد با تشکیل یک تیم خوب و استفاده از اطلاعات و تجربیات متخصصان علوم مختلف از جمله متخصصان علوم سنجش از دور حرارتی و انعکاسی در زمینه شهری (پروفسور سید کاظم علوی پناه، دکتر مجید کیاورز و آقای محمد کریمی فیروزجایی از دانشگاه تهران)، خاک (دکتر سولماز فتح العلومی از دانشگاه محقق اردبیلی)، آب (پروفسور مهدی همایی از دانشگاه مدرس) و مجموعه علوم مکانی (پروفسور جمال جوکار از دانشگاه کپنهاگ دانمارک) قدم کوچکی در راستایی بهبود شرایط زیست محیطی جهان برداریم. نتیجه همکاری تحقیقاتی ما مورد استقبال جامعه بین المللی قرار گرفته و به صورت یک مقاله بین المللی با عنوان Modeling the impact of the COVID-19 lockdowns ‎on urban surface ecological status: A Case Study of Milan and Wuhan cities در مجله Journal of Environmental Management از انتشارات Elsevier با ضریب تاثیر 5.7 و H-INDEX=161 به چاپ رسیده است.

هدف از کار تحقیقاتی ما، مدلسازی تاثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر بوده است. با مشورت تعدادی از متخصصان بین المللی، شهرهای ووهان (Wuhan) در کشور چین و میلان (Milan) در کشور ایتالیا به عنوان مناطق مورد مطالعه انتخاب شدند. این دو شهر از جمله شهرهایی در سطح جهان بوده­اند که بیشترین تاثیر را از بیماری COVID-19 دیده­اند. به صورت خلاصه نتایج نشان داد که شرایط اکولوژیکی سطح بیش از 70 درصد از مساحت شهر میلان در تاریخ قرنطینه نسبت به تاریخ مشابه در قبل از قرنطینه بهبود یافته است. برای شهر ووهان این عدد 52 درصد می­باشد. نتایج نشان­دهنده تاثیر قابل توجه قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر می­باشد. در دوران قرنطینه شرایط اکولوژیکی سطح شهر به دلیل کاهش فعالیت­های مخرب انسانی در محیط شهری به صورت قابل ملاحظه­ای بهبود یافته است.

لینک دریافت فایل